Werken in het ZMC betekent voor mij...

"...breed blijven kijken en leren van allerlei mensen en situaties."

Waarom heb je voor het ZMC gekozen?

Tijdens mijn opleiding heb ik stagegelopen in een ziekenhuis en ontdekte dat ik de dynamiek van een ziekenhuis erg interessant vind. Voornamelijk omdat je samen met mensen uit andere disciplines naar een patiënt kijkt, waardoor je meer weet dan alleen. Toen viel voor mij het kwartje dat ik na mijn studie wilde gaan werken in een ziekenhuis.

Na mijn studie stuitte ik op een vacature voor manueel therapeut in het ZMC. Ik had net de handtherapie-opleiding afgerond en de vacature was geknipt voor mij. Het was min of meer een gelukstreffer, want functies binnen deze richting komen niet vaak voor.

Boeiend aan werken in het ZMC is dat het geen hele kleine, maar ook geen grote zorginstelling is. Doordat we niet supergespecialiseerd zijn, zoals grotere zorginstellingen, is ons werk heel divers. Dat vind ik ontzettend mooi. Specialiseren is natuurlijk goed en heel belangrijk, maar breed blijven kijken en van allerlei mensen en situaties leren is het voordeel van werken in een ‘tussenmaatje’.

Wat maakt werken in het ZMC voor jou bijzonder?

Ik werk in een enorm fijn, klein team. De lijntjes tussen collega’s en disciplines zijn kort en het contact heel prettig. We spreken elkaar gemakkelijk even snel aan. In die zin is het een open afdeling. Een deel van onze collega’s werkt al geruime tijd in het ZMC. Dat zegt wel wat!

De samenwerking op de afdeling Revalidatie is extra hecht, omdat je in een multidisciplinair team werkt rondom een patiënt. Het is bijzonder hoe je elkaar zo aanvult. Ook voor de patiënt is dat merkbaar en helpend. Wanneer de neuzen dezelfde kant opstaan, vallen veel puzzelstukjes op hun plaats. In het ZMC vullen we elkaar maximaal vanuit onze eigen discipline aan. 

We zien uiteenlopende doelgroepen en werken met verschillende zorgpaden. Dat maakt werken op onze afdeling interessant en afwisselend. Voorbeelden hiervan zijn de zorgpaden NAH, Pijn, Hand, Oncologie en Kind. Vrij bijzonder is dat we als ziekenhuis arbeidsrevalidatie aanbieden. We hebben hier zelfs een aparte therapieruimte voor. Met het gehele team zijn we erop gespitst om onze zorg en aanpakken steeds door te ontwikkelen op basis van laatste inzichten. Dat uit zich onder andere in nieuwe patiëntengroepen, zoals post-covidpatiënten en jongeren met chronische pijn. We zitten niet stil. We zijn steeds op zoek naar nieuwe manieren van zorg. 

Hoe ervaar je het samenwerken op jouw afdeling met collega's en artsen?

Samenwerken heeft bij ons een hoge prioriteit. Het contact met elkaar is goed en we werken op basis van gelijkwaardigheid. Dat moet ook wel, want we behandelen onze patiënten multidisciplinair vanuit een team. We zijn goed op elkaar ingewerkt. Ik ervaar alle ruimte om vragen te stellen en er wordt echt naar je geluisterd. We zorgen niet alleen goed voor onze patiënten, maar ook voor elkaar. Collega’s pikken signalen van elkaar op en letten op elkaar. En dat vind ik mooi.

We ontmoeten ook veel collega’s in het ziekenhuis, omdat we ontspanningssessies voor het personeel organiseren en samen met de arbodienst de werkplekonderzoeken doen. Onze logopedisten, ergotherapeuten en revalidatieartsen werken bovendien veel samen met verschillende afdelingen in het ziekenhuis, zoals de kinderafdeling, neurologie, IC en oncologie. Ook daarvoor geldt dat men elkaar gemakkelijk weet te vinden. 

Hoe is jouw loopbaanpad in het ZMC verlopen?

Er zijn weinig mannen in ons vak, ook in het ZMC. Ik solliciteerde destijds op de functie van een vertrekkende, mannelijke collega. Ik legde het in eerste instantie af tegen een mannelijke kandidaat. De sollicitatiecommissie was wel heel erg enthousiast over mij, dus toen er op een later moment ruimte ontstond, hebben ze me alsnog benaderd. Dat was erg leuk.

Toen ik vervolgens begon in het ZMC, werkte ik drie dagen per week in het ziekenhuis en twee dagen in een eerstelijnspraktijk. Dat heb ik een paar jaar gecombineerd, omdat ik zo mijn vaardigheden als manueel therapeut in de praktijk op peil kon houden. Een paar jaar geleden heb ik ervoor gekozen om fulltime te gaan werken als fysiotherapeut in het ZMC. Daar ben ik nog steeds blij mee.

Inmiddels werk ik alweer ruim zes jaar met veel plezier in het ziekenhuis.

Wanneer heb je een topdag?

We zien veel mensen met chronische klachten of langdurige behandeltrajecten. Het liefst wil je dat iedereen blij naar huis gaat, want dat maakt mij ook blij. Maar helaas gaat dat niet altijd. Ik haal vooral voldoening uit mijn werk op momenten dat patiënten aangeven dat ze iets aan de behandeling hebben of dat ze iets geleerd hebben. 

Tenslotte, hoe zou je jouw afdeling in één woord omschrijven?

Als ik maar één woord mag noemen, dan is het warm. Warm, omdat ik van onze patiënten met chronische klachten vaak hoor dat er door ons team écht naar hen geluisterd wordt en er begrip is voor hun situatie. In onze zorg kijken we vooral naar wat patiënten nog kunnen en hoe we de kwaliteit van hun leven zo veel mogelijk kunnen verhogen, zodat de situatie voor hen acceptabel wordt. Dat is iets waar we als team continu naar streven. We betrekken de omgeving van de patiënt hier ook steeds meer bij. Deze is essentieel om progressie te boeken. Deze manier van zorg verlenen moet de patiënt wel passen. En áls het past, dan voelt het warm aan. Dat krijgen we veel terug van onze patiënten. 

Dit geldt niet alleen voor patiënten. Ook van nieuwe collega’s krijgen we te horen dat ze zich snel thuis voelen op de afdeling.

Meer medewerkersverhalen?

Wil je weten hoe andere collega's het werken in het ZMC ervaren? Bekijk dan alle medewerkersverhalen.